Rust zacht lieve Mirta | Foto: House of Animals
'Fijn dat je er bent. Waar is Mirta?' Dat was mijn begroeting naar onze eindredacteur Estefania, die enkele keer dat ze zonder haar geliefde galgo kwam. En nu geheel onverwacht is onze Mirta er niet meer. Ik zeg onze, want zo voelt het ook. Ze hoorde bij House of Animals.
Het moment dat ik Mirta voor het eerst zag herinner ik als de dag van gisteren. We waren op weg naar Spanje om een reportage over het afschuwelijke lot van de galgo’s te maken. Marten Jesse, Estefenia’s man, kwam dag zeggen en daar stond ze dan. Een prachtige zwarte verschijning.
Mirta en Estefania | Foto: House of Animals
Zo mooi en elegant. Als een balletdanser zo gracieus. Maar tegelijk zo getraumatiseerd. Niet alleen te zien aan de littekens op haar lijf. Haar hele houding straalde angst uit. Staart strak tussen haar poten. En ze keek je vooral niet aan als je probeerde contact te maken. Het deed bijna pijn om haar zo te zien. Wat is haar aangedaan dat ze alle vertrouwen in mensen is verloren? Gelukkig had ze een fantastisch huis gevonden bij Estefania en Marten Jesse, dus het zou wel goed komen. En het kwam goed, maar hoe haar verleden eruit moet hebben gezien begreep ik pas toen ik terug kwam uit Spanje. Wat wordt deze dieren een onrecht aangedaan. Mirta is namelijk ook een galgo.
Als het jachtseizoen voorbij is worden er jaarlijks zo’n 50.000 galgo’s gedumpt. Soms op straat soms in putten waar ze een hongerdood te wachten staat. Of ze worden opgehangen aan een boom met hun pootjes net boven de grond zodat ze een langzame dood sterven. Medewerkers van opvangcentra struinen in februari de dodingstations af om zoveel mogelijke galgo’s te redden. En Mirta is een van die galgo’s die gered is. Zwaar getraumatiseerd kwam ze naar Nederland.
Mirta, Roma en Estefania aan de wandel | Foto: House of Animals
Met heel veel liefde en aandacht zag je Mirta opbloeien. Als ze bij mij thuis was of op kantoor bleef ze eerst vooral heel dicht bij Estefania staan. Maar langzaam ging ze op ontdekkingstocht heel behoedzaam. Wolfje vond ze steeds leuker en ik mocht haar na een tijdje ook aaien. Mirta werd binnen haar kunnen steeds meer hond.
Maar de littekens op haar lichaam bleven herinneren aan haar verleden. Ons team was vastberaden iedereen moet weten wat er met jachthonden, en dat zijn niet alleen galgo’s maar ook bijvoorbeeld podenco’s, in Spanje wordt gedaan. En Mirta hielp ons daarbij. Ze werd naast Valentina, de galgo die de hoofdrol heeft in onze documentaire 'Broken Spirit – The Galgo’s Last Run', ambasadeur voor de galgo’s. Ze was ook toeziend oog en motivatie voor Monique van Dijk die zwoegde op de montage van de documentaire.
Monique en Mirta | Foto: House of Animals
Ze voerde mee actie bij protesten in Nederland voor de galgo. En ze was erbij toen we maar liefst 33.000 handtekeningen tegen de jacht met galgo’s en podenco’s aanboden aan de Spaanse Consul van Culturele Zaken bij de Spaanse ambassade in Den Haag.
Karen met Mirta bij de Spaanse ambassade | Foto: House of Animals
Niet zo lang geleden kwam er een galgo bij, Roma. Binnen een paar dagen waren het dikke vriendinnen. Zo mooi om te zien hoe ze verstrengeld op de bank lagen. De laatste keer dat Mirta bij mij was lag ze samen met Roma op de bank en ik wilde een foto van ze maken wat niet erg gelukt is zoals je ziet.
Mirta, Roma (m) en Wolf | Foto: House of Animals
En toen ineens kwam het bericht dat Mirta was overleden. Geheel onverwacht. Wat een schok voor Estefania en Marten Jesse. Wat een verdriet. We leefden bij House of Animals allemaal mee, want Mirta was ook een beetje van ons.
Mirta en Roma | Foto: House of Animals
Roma miste Mirta zo verschrikkelijk dat ze vooral op het jasje van Mirta wilde liggen. Dat er uiteindelijk weer een galgo geadopteerd zou worden was wel duidelijk. Maar nog niet nu en geen zwarte, want dat zou teveel aan Mirta denken.
En toen was daar Azai | Foto: House of Animals
En daar kruiste een paar weken later Azai het pad. Zeven jaar oud en ook uit het dodingsasiel gehaald. Azai kent Roma nog uit Spanje. Hij was na zijn redding zo bang dat hij de eerste nachten niet geslapen heeft. Daarna wilde hij zittend slapen. Het duurde 2 jaar voordat hij geadopteerd kon worden. En dus geheel onverwacht heeft Roma haar vriendin verloren, maar een oude vriend teruggekregen. Want Estefania en Marten Jesse konden hier met hun grote hart geen nee tegen zeggen. En dus is de enorme leegte nu gevuld met Azai. En hoe toepasselijk: Azai betekent kracht in het Hebreeuws.
Azai en Marten Jesse | Foto: House of Animals
Toen ik Estefania vroeg of ze er geen moeite mee had dat deze hond ook zwart was, zei ze:
“Ik wilde inderdaad eigenlijk geen zwarte galgo, maar toen Azai op ons pad kwam wilde ik hem niet afwijzen op dit uiterlijke kenmerk.”
Hoe mooi is dit? Lieve Azai, welkom bij House of Animals!
.
©Karen Soeters | House of Animals
