De pups in Oekraïne | Foto: ©House of Animals
Al dagen loopt mijn mailbox vol met berichten over 8 rottweilerpups en 2 moederhonden. De honden zijn gered uit Oekraïne maar zijn niet via de ‘legale’ weg naar Nederland gekomen. Dat weten de betrokkenen inmiddels ook. Huilend vertelden ze mij hun verhaal.
Elena woont al jaren in Nederland maar komt uit Oekraïne. Vanaf het begin van de oorlog is ze noodhulp gaan organiseren. Ze bracht samen met haar man ingezamelde goederen naar de grens bij Polen en haalde haar oom en tante van 92 op uit oorlogsgebied.
De oom en tante van Elena | Foto: ©House of Animals
Toen kwam er een noodoproep van een fokker in Kiev. Elena is zelf rottweilerfokker en wilde helpen. Ze laadde haar auto vol met ingezamelde goederen voor dieren en vertrok met haar man naar Oekraïne. De bedoeling was om de dieren op te halen bij Liviv, waar ze ook de fokker zou ontmoeten.
Met een gevulde auto vol hulpgoederen ging Elena meerder keren naar Oekraïne | Foto: ©House of Animals
De fokker, Alexander, kon zelf niet vluchten in verband met de dienstplicht in Oekraïne. Omdat hij niet meer voor de dieren kon zorgen was meegeven aan een wildvreemde voor hem de enige optie. En dus, zo vertelde Elena, stond een flinke man van bijna 2 meter te huilen toen hij zijn 8 puppy’s en 2 teven overdroeg aan Elena. Er werd afgesproken dat de moederhonden teruggaan naar Oekraïne als de oorlog voorbij is.
In Nederland gaat Elena met de puppy’s naar de dierenarts, waar ze ingeënt worden tegen rabiës en daarna 2 weken in quarantaine om ze te kunnen verkopen. Gea is een van de kopers. Het hondje krijgt de naam Mees. Gea zag het verhaal over de rottweilerpups en wilde graag helpen. Door omstandigheden was het voor haar gezin hét moment om een nieuwe huisgenoot te verwelkomen. Gea en haar man slapen de eerste twee weken bij Mees, want hij is onrustig.
Mees van Gea | Foto: ©House of Animals
Bernadette koopt twee van de geredde puppy’s. Ze benadrukt dat ze nooit een puppy via Marktplaats zou kopen. Ze is zelf gedragsdeskundige en weet daarom ook als geen ander hoe afschuwelijk het is om puppy’s 4 maanden lang in een hok te stoppen. Want dat is precies wat er gebeurd is.
De NVWA speurt naar honden die zonder eigenaar uit Oekraïne naar Nederland zijn gekomen. Maar over hoe de versoepelde regeling met betrekking tot dieren uit Oekraïne er nu precies uitziet is - zeker in het begin - nooit duidelijk gecommuniceerd door de overheid. De teksten op de website van de NVWA werden voortdurend aangepast. Maar nu opeens spreken de inspecteurs van de NVWA wél duidelijke taal. In bewaring nemen die puppy’s en 4 maanden ‘in de opslag’, zoals dat zo mooi heet. Alsof het goederen zijn. De kosten van de 'opslag' zijn voor de eigenaar.
.
.
De wanhopige baasjes mogen in die periode niet weten waar de dieren zitten. Nog zwaarwegender: de puppy’s zitten in de ‘inprentingsfase’, die bepalend is voor hun verdere ontwikkeling als hond en gezelschapsdier. Nou, wat gaan ze veel leren in een hok. Een dier zo behandelen, ongeacht of je zegt de wet te handhaven, is dierenmishandeling. En dat is geen holle frase, maar de pijnlijke waarheid.
En als zij nou de enigen zouden zijn, maar dat zijn ze niet. De meldingen blijven binnenkomen. Wanneer ik alle verhalen hoor is er maar een conclusie mogelijk: het welzijn van deze dieren is van ondergeschikt belang voor de NVWA en de wijze van handhaven lijkt volstrekt willekeurig. Soms worden honden in beslag genomen en gaan in opslag, waarvoor de eigenaar de rekening moet betalen. Soms mogen ze gewoon in thuisquarantaine en soms worden ze in eerst beslag genomen en daarna weer teruggegeven. Er zit totaal geen lijn in het beleid, omdat er in de regels geen lijn zat en de communicatie over de versoepelingen meer dan gebrekkig was. Dan toch een deel van de mensen en hun dieren uit Oekraïne keihard aanpakken terwijl het andere deel voor hetzelfde ‘vergrijp’ humaan wordt behandeld? Dat lijkt erg op rechtsongelijkheid.
De man van Elena met hulpgoederen | Foto: ©House of Animals
Gisteren aan het einde van de dag was ik eigenlijk een beetje uit het veld geslagen. De wet hier is overtreden, maar we hebben het daar over een land in oorlog. De wetgeving is volstrekt onduidelijk geweest hierover. Communicatie is geen forte van de NVWA en over het dierenwelzijn wordt al helemaal niet nagedacht. Dat laatste is feitelijk bewezen met het 4 maanden in een hok houden van puppy’s, tijdens de belangrijkste fase van hun karaktervorming. Je zou kunnen stellen dat deze jonge dieren noodzakelijke zorg en aandacht wordt onthouden en dat mag niet in Nederland.
Er klopt niets van en dus ik heb onze advocaat gebeld en gaan wij vanuit House of Animals een officiële klachtenprocedure opstarten bij de NVWA. Daarna heb ik Frank Wassenberg gebeld, Tweede Kamerlid van de Partij voor de Dieren. Hij heeft beloofd deze week nog Kamervragen te stellen. En tot slot heb ik gesprekken gehad met dierenartsen, die niet begrijpen hoe de huidige regelgeving tot stand is gekomen en vaak ook niet op de hoogte zijn welke Oekraïense honden nu wel of niet welkom zijn.
De rottweilers bij Alexander | Foto: ©House of Animals
Terwijl ik dit schrijf krijg ik weer een lading foto’s van Elena. Ik heb haar eerder gevraagd wat voor een fokker Alexander eigenlijk is, want ik wil zeker weten dat het geen broodfokker is. Ze stuurde mij toen al alle informatie, maar met deze foto’s wil ze nog eens benadrukken waar de dieren vandaan komen.
Ik duim vooral dat de rottweilerpups na de ellende in Oekraïne en extra ellende in Nederland toch goed terechtkomen, maar dan niet dankzij de NVWA. Toon mededogen en voorkom dat deze rottweilerpups en andere dieren dubbel slachtoffer worden van de oorlog in Oekraïne!
.
