Vraagtekens bij werkwijze stichting Dierenbemiddeling Europa | Foto: ©House of Animals
Tussen alle grote onderzoeken door zijn we nu al twee weken bezig met een zaak die bij mij steeds meer vraagtekens oproept. Vooropgesteld: ik ben niet tegen het importeren en adopteren van geredde honden uit het buitenland, want ieder gered dier is er een. Maar de werkwijze van een stichting als Dierenbemiddeling Europa en hoe die met dieren, gastgezinnen en adoptanten omgaat, is volstrekt onacceptabel. Stichting Dierenbemiddeling Europa verpest het voor stichtingen die zich met hart en ziel inzetten om dieren wél op verantwoorde wijze een beter leven te geven in Nederland.
In Nederland is ieder jaar vraag naar zo’n 150.000 honden en dus is er een markt. Je zou natuurlijk naar een asiel kunnen gaan om te adopteren, of kiest een stichting uit die serieus en vakkundig op niet-commerciële basis dieren uit het buitenland haalt, zoals gedumpte galgo’s uit Spanje.
We kregen al geruime tijd klachten binnen over stichting Dierenbemiddeling Europa. Ze werken met gastgezinnen en dat zou op zich een heel goed teken moeten zijn. Maar juist uit die hoek kregen we veel zorgwekkende meldingen binnen. Gastgezinnen zijn mensen die tijdelijk een of meerdere honden opvangen totdat een nieuw baasje is gevonden.
Hond uit het adoptietraject van stichting Dierenbemiddeling Europa | Foto: ©House of Animals
De honden die Dierenbemiddeling Europa in de aanbieding heeft werden onder andere aangeboden in een extern gerund hondencafé. Nu ken ik het fenomeen kattencafé, maar dit concept hondencafé was nieuw voor mij.
We hebben contact opgenomen met de oprichter van Dierenbemiddeling Europa, die aangeeft dat het hondencafé er niet is om potentiële adoptanten met verschillende honden in contact te brengen, maar meer om mensen te laten zien dat ‘rescuehonden’ ook heel leuk zijn. Ja natuurlijk zijn geredde honden heel leuk, maar moet die kennismaking nu echt in een druk café, waar je met geen mogelijkheid rustig één op één kunt zijn met je potentiële nieuwe huisgenoot? Is een wandeling buiten, of een rustige huiselijke omgeving niet een veel geschiktere omgeving voor een eerste kennismaking? Zodat het dier misschien wat meer op z’n gemak is? Ik bedoel maar.
We nemen ook contact op met de organisator van het hondencafé, die niet verbonden is aan stichting Dierenbemiddeling Europa. Zij laat ons weten dat het café er juist wél is om de honden aan potentiële nieuwe baasjes te koppelen. Je moet een kaartje kopen voor een bepaald tijdslot en kan dan onder het genot van een hapje en drankje kennismaken. Dat klinkt mij in de oren als een lucratief businessmodel. Nergens bespeur ik enige intrinsieke motivatie om geredde honden een nieuw en mooi leven in Nederland te geven.
Een heel bang hondje, dat zich geen raad weet met alle prikkels | Foto: ©House of Animals
Misschien ben ik te pessimistisch, dus we besluiten twee collega’s undercover naar het café te sturen. Dat blijkt nog niet zo makkelijk, want het is populair en voortdurend zijn de kaartjes uitverkocht. Maar dan is het raak en vertrekken ze in een weekend richting hondencafé.
Net de week voor krijgen we nieuwe noodoproepen, ditmaal van twee gastgezinnen. Een heeft een hondje dat ontzettend bang is, totaal ongeschikt om nu in een café met 40 tot 50 mensen en andere honden te plaatsen. Maar tot haar grote verbazing is de oprichter van stichting Dierenbemiddeling Nederland onverbiddelijk: de hond moet naar het café. Mijn collega’s treffen haar ook. Een heel bang hondje, dat zich geen raad weet met alle prikkels.
Op tafel liggen brokjes. De stichting geeft gastgezinnen de opdracht om honden een dag van tevoren geen eten meer te geven, want ‘dan gaan ze in ieder geval naar de tafels toe’, zo wordt ons verteld. Niet alle honden kunnen tegelijk los rondlopen, want het zijn er meer dan dertig. Honden die moeten wachten tot een volgende ronde bezoekers, zitten opgesloten in benches in een ruimte achter het café.
Een ander gastgezin heeft twee zieke honden in huis. Ze geeft aan dat de dieren niet naar het hondencafé kunnen. De oprichter van de stichting vindt dat wederom onzin en zegt de honden zelf op te komen halen. Maar de honden worden steeds zieker. Uiteindelijk geeft de stichting aan dat het gastgezin de zieke honden naar de dierenarts van de stichting kan brengen. Dit is in Alkmaar en meer dan een uur rijden.
De dierenarts van het gastgezin geeft ook aan dat het niet in hun belang is om te reizen. Inmiddels zijn de dierenartskosten opgelopen tot 1000 euro. In plaats van grote dankbaarheid voor de goede zorg te tonen, ontvangt dit gastgezin meerdere brieven van de advocaat van de stichting. De gezondheid en het welzijn van dieren is voor Dierenbemiddeling Europa aangetoond van ondergeschikt belang.
Ziek | Foto: ©House of Animals
Dat blijkt als een dierenkliniek in Amsterdam contact met ons opneemt. Zij krijgen veel verzoeken van mensen die als gastgezin fungeren en die het paspoort van de hond aan het UBN nummer willen koppelen. Daar hoort ook een gezondheidscheck door de dierenarts bij. Maar ook al is dit een wettelijke verplichting, de stichting geeft aan het niet te willen, want ‘dat kost geld’.
Dan worden we gebeld door een dierenambulance. Of we met spoed een oplossing weten voor een hond in een gastgezin, die agressief gedrag vertoont. De hond is er pas een paar dagen, maar stichting Dierenbemiddeling Europa geeft geen thuis.
Geen dankbaarheid voor goede zorg, maar brieven van de advocaat | Foto: ©House of Animals
Ondertussen is de oprichter van Dierenbemiddeling Europa naar Roemenië om nieuwe honden op te halen. Terwijl gastgezinnen met hun handen in het haar zitten, omdat de honden waar zij tijdelijk voor zorgen nog niet geadopteerd zijn. Voor deze honden moet je dan zelf actief een adoptant zoeken, aldus de stichting. Nog meer vraagtekens doemen op, want waarom laat je anderen jouw werk doen als stichting?
Is hier echt sprake van goede intenties om zoveel mogelijk honden te redden? | Foto: ©House of Animals
Wanhopige gastgezinnen, teleurgestelde adoptanten en honden wiens gezondheid en welzijn niet de hoogste prioriteit hebben. Is hier echt sprake van goede intenties om zoveel mogelijk honden te redden? Een terechte vraag want het resultaat is ronduit bedroevend. Daarbij is het afschuwelijk voor al die stichtingen die wél keihard hun best doen om het voor iedereen en met name de honden goed te doen.
Dus blijf alsjeblieft geredde honden een nieuw leven geven door ze te adopteren., maar niet op deze manier. Het hondencafé heeft ons inmiddels laten weten de samenwerking met stichting Dierenbemiddeling Europa te hebben stopgezet. Ondertussen blijven de meldingen binnenkomen, maar heel eerlijk: wij kunnen de zaak alleen breed onder de aandacht brengen. Het beste kan je melding maken bij de NVWA. Daar gaat men over handhaving en interpretatie van de Wet dieren en het Besluit houders van dieren. Regels die bedoeld zijn om dieren te beschermen, niet om mensen de rand van de wet op te laten zoeken.
.
©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday
