Het is koud en ik kan niet slapen. Als ik mijn ogen dichtdoe zie ik een serval in de kou en ik kan dat beeld niet loslaten. We kregen begin van de week een melding over een serval in een buitenhok, dat op alle punten ongeschikt is voor deze grote katten. Normaal gesproken zijn dit geen meldingen waar wij iets mee kunnen doen, maar nu wilde ik er toch heel graag gaan kijken.
Deze serval is afgelopen zomer ontsnapt en gevangen door dierenambulance Ronde Venen, samen met dierenambulance Vianen. Zij hebben het dier teruggebracht naar de eigenaar. Bezorgde dierenbeschermers belden met de NVWA, Stichting Aap, 144 en de politie over de leefomstandigheden van dit dier, maar dat leidde tot op heden niet tot grote veranderingen. Ten einde raad stuurden ze een mail naar House of Animals.
Dankzij de beschrijving die we kregen vinden we de locatie al snel. De kooi ligt aan een veldje waar kinderen spelen. Terwijl we foto's maken en de situatie in ons opnemen zie ik de eigenaresse staan met een baby op haar arm. Ze komt naar buiten en vertelt heel vriendelijk dat er al heel veel inspectiediensten langs zijn geweest. De vrouw woont hier nu 5 maanden en de serval is een jaar oud. Ik bedenk mij meteen dat ze dus hoogzwanger moet zijn geweest toen ze de serval kocht.
Wanneer ik de eigenaresse vertel dat het buiten veel te koud is voor een serval, zegt ze dat ze een geïsoleerd hok gaat aanschaffen en een 'heater'. Wanneer is echter niet duidelijk en het verandert dus niets aan de huidige situatie. Als ik vervolgens mijn zorgen uit dat spelende kinderen zo hun handen in het verblijf kunnen stekken, wil ze mij geruststellen. 'Hij is echt heel lief.' Om haar verhaal kracht bij te zetten gaat ze het hok in. De serval blaast verschrikkelijk naar de vrouw, maar toch gaat ze bij hem zitten om het dier te aaien. Alle, maar dan ook alle signalen die dit dier afgeeft duiden erop dat hij zich niet prettig voelt.
De serval is nu een jaar oud en dat is precies de leeftijd dat deze grote katten vaak enorm van gedrag veranderen. Het blijven tenslotte wilde dieren en dat komt een keer naar boven. Dus kan ik alleen maar concluderen dat het een kwestie is van tijd eer dit dier de eigenaresse, of haar baby, behoorlijk gaat verwonden. Of een spelend kind dat zijn of haar hand door de tralies steekt. En wie krijgt dan de schuld?
Op alle punten scoort de situatie waarin dit dier moet leven een onvoldoende. Het verblijf van een serval moet minimaal 50 vierkante meter zijn. Dat is dit verblijf bij lange na niet. Daarnaast moet hij over een binnenverblijf beschikken van minimaal 20 vierkante meter. Een reisbench als enige plek om droog te zitten is dat niet. Er horen klimtakken in het hok te staan van diverse dikten, maar ook die ontbreken. De ondergrond van het hok bestaat uit betonnen tegels. Dat is ook een overtreding, want hier hoort zand of grond te liggen. En dan is er tenslotte nog het risico dat kinderen hun hand in de kooi steken, want die staat naast een speelveldje.
Servals zijn oorspronkelijk een subtropisch klimaat gewend. Een serval moet dus beschermd worden tegen de kou. Dat is hier absoluut niet het geval, al vertelt de eigenaresse dat zij het dier ook binnen laat komen. Er is echter geen sluis naar het huis, dus ik wil weten hoe ze dat doet. Ze tilt de serval met bench en al naar binnen, zo luidt het antwoord. Ik geloof alleen niet dat ze dit vaak doet - en dat is ook precies wat onze bronnen vertellen. Deze serval zit, als zij kijken, altijd buiten. In weer en wind.
Recent heeft een rechter in een zaak uitspraak gedaan over de eisen aan het verblijf van een serval (zie bovenstaande afbeelding). In de Nederlandse wetgeving staan enkel open normen vermeld en daarom is er gebruikgemaakt van Duitse en Oostenrijkse regelgeving. 'De bronnen zijn immers het resultaat van (wetenschappelijk) onderzoek door deskundige op het gebied van deze dieren', zo staat te lezen in de uitspraak.
Met een dubbel maar vooral ook rot gevoel gaan we weg. Deze eigenaresse is absoluut niet van plan dit dier af te staan. En als ze dat al zou doen waar moet je zo’n dier dan plaatsen. Ik weet dat Stichting Aap een wachtlijst heeft. Onbegrijpelijk dat na jarenlang gedoe er eindelijk een positieflijst is aangenomen, maar dat er niet is nagedacht wat te doen met de dieren die niet op deze lijst staan. Ik denk ook echt dat deze eigenaresse op haar manier haar best doet, maar geen idee heeft wat voor een dier ze in huis heeft gehaald. Laat staan dat ze weet wat hij nodig heeft.
En nu is het winters koud en het sneeuwt. Er staat een harde wind en dit dier zit buiten. Een van onze bronnen bevestigde dat zojuist. En dus heb ik 144 gebeld. Dat was een fijn gesprek. Ze gaan de melding doorzetten naar de LID. Laten we hopen dat die snel in actie komen, want iedere dag dat dit dier daar zit is er een te veel.
©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday