Donderdagochtend 12 december. De eerste dag in Dnipro begint in het donker. We moeten vroeg uit de veren. Vandaag gaan we naar Pegasus, een grote dierenopvang die we sinds het begin van de oorlog steunen. De nacht leek rustig, al horen we bij het ontbijt dat er gisteren net voor onze komst raketten zijn ingeslagen op nog geen 2 kilometer van het hotel. Ik denk er maar even niet over na.
Koffie bij een tankstation en dan de snelweg op richting Pegasus. House of Animals steunt dierenopvang Pegasus al sinds het begin van de oorlog. We hielpen ze met voeding, generatoren, de bouw van dierenverblijven, een hooischuur en zelfs een noodhospitaal voor huisdieren. Nieuw dit keer is het noodhospitaal voor paarden, waarvoor onze donateurs de inrichting en apparatuur hebben bekostigd.
Als we de afslag naar Pegasus nemen, zie ik een grote vrachtwagen hetzelfde doen. Het zal toch niet?? Maar het is echt zo! We groeten de chauffeur en trekken samen op. Precies zoals gepland komen we stipt om half 9 aan. Zo’n 17.000 kilo voer, hondenjasjes, tuigjes, paardendekens en operatiedekens zijn uiterst efficiënt ingeladen, om zo veel als mogelijk mee te kunnen nemen uit Nederland. Wat een feest! Het is ijskoud met een gevoelstemperatuur van -17 graden, maar het weerzien met onze partners en vrienden is warm.
Met een kraanwagen worden de pallets van de vrachtwagen gehesen. Vrijwilligers en wijzelf sjouwen de dozen met veel plezier naar binnen. Wat een mooi moment en wat heb ik hier naartoe geleefd! Dit moment maakt alle stress en spanning vooraf onbelangrijk. Dit is waar we het voor doen, de dieren en mensen helpen die slachtoffer zijn van een tragisch machtsspel.
Heel eerlijk, soms ben ik zo druk dat ik niet alles meekrijg in de voorbereiding. En had ik gemist dat mijn lieve collega Frida uit de fooienpot van haar hondendagopvang hondenjasjes heeft gekocht. En dat ze benaderd is door de stichting Wings for Animals, die operatiedekens en paardendekens heeft gedoneerd. Zo dankbaar dat ik zulke fantastische collega’s en een fijn netwerk heb.
Met een heerlijk warme, gekleurde paardendeken ga ik naar Kamila. Het paard dat ik in mijn hart heb gesloten vanaf het moment dat ze gered werd. Ze verblijft in het nieuwe noodhospitaal voor paarden. Op zich gaat het goed met haar, maar haar been is nog steeds niet helemaal goed. De paardenverzorger houdt Kamila goed in de gaten en optimaliseert doorlopend therapie en medicatie.
Ik zou Kamila de hele dag kunnen verwennen, alleen wil ik ook heel graag de nieuwe verblijven zien voor geëvacueerde honden, uit door de Russen geannexeerde dorpen in de buurt. Militairen redden dagelijks dieren en brengen ze naar Pegasus. Daar worden ze goed verzorgd, maar de opvang puilt uit, zit echt boordevol met geredde oorlogsdieren.
Dankzij onze fantastische donateurs kon House of Animals dierenopvang Pegasus helpen met de bouw van extra huisvesting. We zijn enorm onder de indruk van de binnen- en buitenverblijven, het ziet er geweldig uit!
Aan mij de eer de eerste hond te verlossen van zijn ketting en naar zijn nieuwe thuis te brengen. Een vrolijke hond met een verlamde poot. Geen probleem, geef de riem maar hier – dat moet lukken. Nou dat viel tegen! In alle vrolijkheid sleept hij mij door de modder, van links naar rechts en weer terug. Maar je weet: als ik een hond naar zijn nieuwe verblijf mag brengen, dan doe ik dat ook. En dus glijden we samen verder door de modder. Het is zo’n ontzettende lieverd. Maar duidelijk niet gewend aan een riem te lopen. Het ziet er nu nog een beetje zielig uit als hij alleen in het grote nieuwe verblijf achterblijft, maar dezelfde dag nog krijgt hij gezelschap van een vriendje. Zo kunnen ze rustig wennen.
Als we echt bijna bevroren zijn, gaan we naar de caravan. Een vrijwilliger heeft een heerlijke lunch gemaakt. We passen eigenlijk niet met zijn allen op de bank, maar dicht op elkaar genieten we van verse broodjes en elkaars gezelschap. Het is warm en gezellig. Met hulp van onze tolk bespreken we de situatie in het gebied. De verhalen komen los. Ook in het Nederlandse nieuws wordt duidelijk dat de nabijgelegen stad Pokrovk op vallen staat. Ik heb geen verstand van oorlog en bied vooral een luisterend oor. De mensen hier zijn bang, heel bang. Als Pokrovk in Russische handen valt, wat betekent dit dan voor Dnipro?
Dan is het tijd om ons kerstpakket naar kameel Yasha en de trouwe ezel Masha te brengen. Ik krijg veel berichtjes: 'Geef Yasha een dikke knuffel van mij!' Maar ik heb het eerder gezegd: Yasha is gewoon een hele boze kameel. Hij heeft een akelig verleden vol mishandeling en met mensen is hij helemaal klaar. Het mooie vind ik dat hij bij Pegasus zichzelf mag zijn. Hij hoeft niks. Hij mag gewoon met zijn maatje Masha samenzijn zonder dat er iets van hem verwacht wordt. Mijn bananen en appels vindt hij heerlijk. En zolang ik die maar blijf geven, mag ik bij hem blijven staan. In de emmer zitten ook staafjes die lijken op pretzels. Die blijkt hij ook heerlijk te vinden.
Wat overblijft zijn veel halve pretzels. Om die aan de enorm grote en knorrige Yasha te voeren; ik vind het een uitdaging! Maar wat pakt hij het zachtjes aan met zijn lippen. Ezel Masha iets geven lukt niet met Yasha erbij. Hij is jaloers en beschermend en kan zomaar uithalen. Ik gooi daarom maar een paar appels naar Masha en dat vindt ze heerlijk, dat is duidelijk.
Het blijft onwerkelijk om hier te zijn en dit mee te maken. Dit is de situatie waar de mensen al drie jaar mee moeten dealen. Hoe dat werkelijk moet zijn gaat ons voorstellingsvermogen te boven. En tegelijk voel ik zo veel warmte en respect voor de lieve mensen hier, die onder de meest vreselijke omstandigheden werkelijk álles doen voor dieren.
Gelukkig sluiten we ons bezoek positief af, met een bezoek aan de operatieruimte van het huisdierenhospitaal. Hier staat de onderzoeksapparatuur opgesteld die gebruikt wordt om zieke dieren te monitoren. Verzorgster Yanna laat ons zien hoe ze bloed afneemt van een ernstig verzwakt paard. Het buisje gaat in een apparaat, wederom gefinancierd door de fantastische donateurs van House of Animals en stichtingen in ons netwerk. De resultaten worden doorgestuurd naar een dierenarts op afstand. Die helpt mee om te bepalen of en welke medicatie nodig is en of de gezondheid van het dier verbetert.
Ik ben zo trots op House of Animals. Wat hebben we hier al veel mogelijk gemaakt! Ondanks de complexiteit van de situatie in dit gebied, neem ik positief afscheid van alle geweldige dierverzorgers. Bezorgd ben ik wel. In de auto zijn we er stil van. Dit heeft tijd nodig om te laten bezinken. Wel zijn we het onmiddellijk eens. Dierenopvangcentrum Pegasus is een prachtige shelter die op onze hulp kan blijven rekenen.
©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl